Erdal gerçek bir Beyoğlu efendisiydi.

‘Efendilik’ sıfatı kolay kazanılmaz… Önce belli bir kültürün olacak. Nefsine hakim olacaksın. Görgülü olacaksın. Kırgınlığını da kızgınlığını da içine gömmesini bileceksin. Kavgayı barışa, düşmanlığı sevgiye dönüştürebileceksin. Sertlik ile saldırganlığı ayırabileceksin…

Erdal efendilik sıfatını tam anlamıyla hak eden bir insandı.

En son telefon görüşmemizde hastanedeydi. Yaptığım toplantının başarılı olduğunu söyledi. ‘Kimden öğrendin’ dedim… ‘Ben toplantıdaydım’ dedi. Hengame içinde görmemişim…’Hasta hasta neden toplantıya geldin’ diye sertleştim. ‘Olurmu !’dedi. ‘Sen hastayken benim toplantıma gelmiştin, unuttun mu ? ben de senin toplantına hasta olsam bile gelmem gerekirdi…’ dedi.

Son görüşmemizde bana üzüntüyle mutluluğu işte böyle bir arada yaşatmıştı…

Erdal, örnek bir insandı…

Allah yolunu nurlu, mekanını cennet eylesin…

Seni unutmayacağız Erdal…

İbrahim Çetinkaya

16.07.2015